Wenus

Wenus jest jedną z czterech planet skalistych w Układzie Słonecznym.
Pod względem wielkości i masy jest bardzo podobna do Ziemi, przez co często opisywana jest jako siostra naszej planety. Średnica Wenus jest zaledwie o 650 km mniejsza od ziemskiej, a jej masa jest równa 81,5% masy Ziemi. Jednakże warunki na powierzchni Wenus różnią się diametralnie od tych na Ziemi, ze względu na gęstą atmosferę złożoną głównie z dwutlenku węgla. Stanowi on 96,5% masy atmosfery, podczas gdy pozostałe 3,5% to głównie azot.

Na powierzchni panują ekstremalne warunki. Temperatura przy powierzchni wynosi od 450°C do 480°C. Za tak wysoką temperaturę odpowiada właśnie gęsta atmosfera przez co takie ekstremalne temperatury nie mogą wyjść z planety.

Atmosfera planety

Wenus pokrywają odbijające światło chmury kwasu siarkowego w nieprzeźroczystej warstwie, przez co obserwowanie planety w świetle widzialnym nie jest wykonalne standardową aparaturą. Posiada ponadto najgęstszą atmosferę w planet skalistych znajdujących się w naszym Układzie Słonecznym, a głównym składnikiem atmosfery jest dwutlenek węgla. Na planecie nie ma obiegu węgla, powodującego wiązanie tego pierwiastka w skałach. Według obecnych badań nie znaleziono także żadnych oznak organizmów żywych. Jedna z hipotez głosi, że na powierzchni Wenus znajdowały się w przeszłości oceany, jednak na skutek podwyższenia temperatury uległy one wyparowaniu.

Aktywność wulkaniczna

Wysokie stężenie związków siarki świadczy o ciągłej aktywności wulkanicznej planety (pomimo dowodów w postaci zaobserwowanych przepływów lawy). Na powierzchni planety znajduje się stosunkowo niewielka ilość kraterów uderzeniowych, co świadczy o tym, że Wenus jest stosunkowo młodą planetą – jej wiek szacuje się na 300-600 mln lat. Nie zaobserwowano także ruchów tektonicznych płyt, czego powodem jest prawdopodobnie fakt, iż skorupa planety jest zbyt sztywna bez obecności wody. Wewnętrzne ciepło emitowane przez Wenus powodowane jest przez okresowe zjawiska gwałtownych przekształceń jej powierzchni.